Bijbelstudie Zeewolde ‘Het kruis’ avond 4: Het kruis en de wil van God
Schriftlezing: Mattheus 16:23-24; Lukas 22:39-44; Romeinen 12:1-2
Het kruis is het centrum van Gods handelen met de mens. Door het kruis is de gelovige bevrijd van de schuld van zijn zonden, van de macht van de zonde, van de wet, van de wereld en van de duivel. Hij is door het kruis als levend in Adam gedood en via de opstanding van Christus levend gemaakt voor God. Zijn positie is in de hemelse gewesten voor God als de mens Christus. God als heilige Rechter heeft op rechtvaardige gronden via het kruis de gelovige juridisch dezelfde positie gegeven als zijn Zoon.
Hierin is de liefde bij ons volmaakt (opdat wij vrijmoedigheid hebben in de dag van het oordeel), dat zoals Hij is, ook wij zijn in deze wereld. 1Jh4:17
God heeft dit gedaan vanwege zijn grote liefde (Ef2:4). Niet omdat er in de mens iets aantrekkelijks voor Hem was, maar vanwege zijn eigen liefde. Nu moet de gelovige leren op te groeien in de kennis van God (Ko1:10). Het volbrachte werk op het kruis brengt ons namelijk in verbinding met de God en Vader van onze Heer Jezus Christus. Door het kruis goed te leren verstaan groeit onze kennis van God, want het kruis openbaart ons wie Hij is. Zijn liefde, zijn heiligheid, zijn gedachten over de zonde, de toewijding van zijn Zoon, alles is openbaar geworden op het kruis.
Maar nu is er het leven op deze aarde waarin we niet alleen te maken hebben met onze oude natuur, de verleidingen van de wereld en de misleidingen van de duivel, maar ook met de omstandigheden. Eén van de moeilijkste zaken in het christelijk geloof is deze omstandigheden te beschouwen als de volmaakte wil van God voor ons leven. We zagen de vorige keer dat de volgorde in het weerstaan van de duivel is (Jk4:7):
- Onderwerpt u aan God
- Weerstaat de duivel
- Hij zal van u vluchten
Het onderwerpen aan de wil van God gaat vooraf aan het overwinnen van de duivel en zijn misleidingen. Paulus stelt het duidelijk in Rm8:28:
Maar wij weten dat hun die God liefhebben, alle dingen meewerken ten goede, hun die naar zijn voornemen zijn geroepen.
We kunnen op de omstandigheden reageren op verschillende manieren:
- Er proberen af te komen en het vergeten
- Ons leven volledig vullen met activiteiten zodat we de zorgen vergeten
- Ons terugtrekken in eenzaamheid
- De slachtofferrol aannemen terwijl men de omstandigheden ziet als het lot
- Ons ertegen verzetten omdat de duivel erachter zit
- De gezegende weg van het aannemen van de goede wil van God
Als we bijv. in ziekte niet bereid zijn de wil van God hierin te accepteren, worden we moedeloos en kan een gelovige zelfs het opgeven. Maar vrede is belangrijker dan fysieke gezondheid en onrust. Er is alleen ware vrede mogelijk als we gaan geloven dat de omstandigheden afkomstig zijn van de Vader en dat hij deze toelaat vanwege zijn eigen liefde en wijsheid. De Heer Jezus heeft dit laten zien toen Hij zei:
…de drinkbeker die de Vader Mij heeft gegeven, zou Ik die soms niet drinken? Jh18:11
Hier zien we dat op het kruis volkomen zichtbaar werd hoe Christus de wil van God volbracht! Het kruis heeft voor ons dus een einde gemaakt aan de oude mens die zichzelf wil bewaren voor al het lijden in deze wereld. De oude mens zoekt zijn eigen belangen en zijn eigen voordeel. Maar de nieuwe mens is geschapen naar het model van Christus die altijd de wil van de Vader accepteerde, ook al betekende dit lijden! Maar Hij keek vooruit ‘over het lijden heen’ naar de vruchten die dit zou opbrengen:
terwijl wij zien op Jezus, de overste leidsman en de voleinder van het geloof, die om de vreugde die voor Hem lag, het kruis heeft verdragen, terwijl Hij de schande heeft veracht, en die is gaan zitten aan de rechterzijde van de troon van God. Hb12:2
Zo zei Job nadat zijn tien kinderen waren omgekomen en zijn vrouw hem opdroeg God vaarwel te zeggen: ‘Zoals een zottin spreekt, spreekt ook gij; zouden wij het goede van God aannemen en het kwade niet?’ (Jb2:10) en: ‘De HERE heeft gegeven, de HERE heeft genomen, de naam des HEREN zij geloofd’ (Jb1:21). Zo overwon hij de duivel door de omstandigheden uit de hand van God aan te nemen en niet, zoals velen zouden zeggen: ‘De HERE heeft gegeven, de duivel heeft genomen’. Zo noemde Paulus zichzelf niet ‘gevangene van Nero, maar ‘gevangene van Christus’ (Ef3:1), ‘gevangene in de Heer’ (Ef4:1). Hij schrijft:
En ik wil dat u weet, broeders, dat mijn omstandigheden veeleer tot bevordering van het evangelie hebben gediend, zodat in het hele pretorium en aan alle overigen duidelijk is geworden dat ik in gevangenschap ben om Christus’ wil; Fp1:12-13
Wat kan de duivel beginnen met zo’n overgave van de wil? Niets. Geen gelovige kan gebruikt worden door de Heer tenzij deze volkomen is toegewijd aan Hem en geen gelovige kan volledig aan Hem zijn toegewijd tenzij door verdrukking en lijden. Dat is de test. Om vreugde te vinden in de wil van God als deze alleen maar geluk inhoudt is voor de natuurlijke mens ook makkelijk. Maar om in deze wil vreugde te vinden als deze onze verwachtingen teleurstelt en ons overweldigt met verdriet, dat is wat anders. Daar hebben we zicht op het kruis voor nodig! De tweede Adam liet zien, toen de eerste de Almachtige had onttroond en zichzelf had gekroond, dat het Zichzelf ontledigen en de wil van God doen, God weer de eer gaf. Zijn hele leven was een ontkenning van de eigen wil!
Hij die tijdens zijn dagen in het vlees met sterk geroep en tranen zowel gebeden als smekingen geofferd heeft aan Hem die Hem uit de dood kon verlossen (en Hij is verhoord om zijn godsvrucht), heeft, hoewel Hij Zoon was, de gehoorzaamheid geleerd uit wat Hij geleden heeft; Hb5:7-8
Het kruis is de volmaakte uitdrukking van zijn gehoorzaamheid opdat Hij aan ons zou kunnen opdragen hetzelfde te doen: het opgeven van onze eigen wil opdat we de wil van God in alles doen.
Toen zei Jezus tot zijn discipelen: Als iemand achter Mij wil komen, laat hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen. Want wie zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest ter wille van Mij, zal het vinden. Mt16:24-25
Wij denken dat dit onmogelijk is voor os, maar het is niet de onmogelijkheid maar onze onwil dat het probleem is. Het kruis legt een enorme claim op onze harten: ondanks dat onze diepste zekerheden worden aangetast en datgene wat we het meest liefhebben, namelijk het ‘ik’ is gekruisigd, geven we onze instemming eraan. We roepen: ‘Heer, niet mijn wil, maar de Uwe’. Hierin is de heerlijkheid van het kruis en waarom Paulus over dit kruis schrijft:
…maar wij prediken Christus, de Gekruisigde, voor Joden een aanleiding tot vallen en voor volken een dwaasheid, maar voor de geroepenen zelf, zowel Joden als Grieken, Christus, de kracht van God en de wijsheid van God; 1Ko1:23-24
Iedere omstandigheid in ons leven moeten we daarom begroeten als afkomstig van de Vader om zelf te sterven. De eigen wil wordt getest. Neem het kruis op en zie in iedere gebeurtenis de kans, door God gegeven, om te sterven aan het monster dat ‘ik’ heet. Eigenwilligheid, zelfrechtvaardiging en zelfverdediging zijn onze grootse vijanden. Zoals iemand heeft gezegd: ‘Verwelkom alles dat je roept naar je ware positie; gekruisigd met Christus’. Dan zul je ook ervaren wat het is dat ‘Christus leeft in mij’. Dit leven is een gekruisigd leven. Christus sprak op de avond voor zijn sterven over ‘mijn vrede’ (Jh14:27) en ‘mijn blijdschap’ (Jh17:13). Zijn vrede en blijdschap lag in het doen van de wil van zijn Vader.
Laten daarom ook zij die naar de wil van God lijden, hun zielen de trouwe Schepper toevertrouwen met goeddoen. 1Pt4:19